SF KookMin : Smile.Photograph. □

ข้อมูลเบื้องต้น

อันยองฮาเซโยค่ะ ลีดเดอร์ที่เข้ามาอ่านทุกๆคน
เรื่องนี้เป็น SF เรื่องที่สองแล้วน่ะค่ะ
เป็นคู่ของ  kookmin ค่ะคู่น้องเล็กสุดหล่อ กับพี่รองที่น่ารัก
เป็นเรื่องแนวหวานๆ ไม่มีดราม่าแม้แต่น้อย ชวนฟินกันไปค่ะ
เรื่องนี้น้องกุก กับจีมินและทุกคนจะลดอายุลงไปน่ะค่ะให้เข้ากับพล็อตเรื่องค่ะ

แน่นอนค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชาย×ชาย
ใครไม่ชอบการุณากด × ได้เลยค่ะไม่ว่ากัน
ใครชอบ หรือจิ้นคู่นี้ก็เชิญอ่านได้เลยค่ะ

อาจจะมีคำหยาบเล็กน้อย ขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วยน่ะค่ะ
อาจมีคู่อื่นมาร่วมด้วยเล็กน้อยน่ะค่ะ
ใครชอบ หรือมีข้อติชมสามารถ คอมเมนต์กันมาได้น่ะค่ะ

ป.ล. มาฟินกันได้เลยค่ะทุกๆคน
 

คัมซาค่ะ♡

 

CR.SHL

เนื้อเรื่อง

รูปถ่ายอาจเป็นที่เป็นความทรงจำหรือความสุขของคุณที่คุณได้ถ่ายเก็บเอาไว้ 

แต่สำหรับผม รูปถ่ายมันเป็นมากกว่านั้น....

 

3 ปีที่แล้ว

ผมจอนจงกุก นักเรียน ม. ปลายปีที่ 4 ครับที่อีก ไม่กี่ปีผมก็จะเป็นนักศึกษาแล้ว เพื่อนๆผมเตรียมวางแผนอนาคตของตัวเองไว้ต่างๆนานๆ ยกเว้นผมถึงพ่อแม่ท่านจะไม่ได้กำหนดกะเกณฑ์ชีวิตผมว่าต้องเป็นอะไรแต่ผมก็ยังไม่รู้อยู่ดี เพราะชีวิตของผมมีแต่การถ่ายรูปไงล่ะ

 

วันนี้เป็นวันเสาร์ที่แสนสดใสผมออกมาเที่ยวที่สวนสาธารณะใกล้บ้านเพราะแถวนี้วิวสวยมากเลยครับ วันนี้อากาศดีด้วยผมเลยเอากล้องคู่ใจที่แม่ผมซื้อให้ในวันเกิดเมื่อ 4 ปีที่แล้วนานใช่มั้ยล่า เพราะผมดูแลรักษามันอย่างดีเลยหล่ะ ถึงผมจะมีกล้องอยู่อีกที่บ้านแต่ผมชอบกล้องตัวนี้ที่สุดเลยหล่ะ ผมเดินไปถ่าบรูปวิวบ้าง เด็กๆที่มาเล่นกับครอบครัว 

 

แต่เมื่อผมหันกล้องไปอีกฝั่งผมเห็นในสิ่งที่ผมต้องหยุดนิ่ง หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ มีเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก ตัวเล็ก แก้มยุ้ยๆ ใส่เสื้อสีดำนั่งอยู่ที่ม้านั่ง ใกล้กับที่ผมถ่ายรูปอยู่ ผมกดชัตเตอร์เพื่อเป็นการถ่ายรูป น่ารักจัง♡ ผมบอกกับรูปของคนๆนั้นที่อยู่ในกล้องถ่ายรูปของผม เห็นแล้วไม่อยากละสายตาเลยแหะ

พรึ่บ!

เด็กคนนั้นลุกออกจากมานั่งแล้วปั่นจักรยานออกไปนอกสวน

แชะ!

ผมกดถ่ายรูปคนๆนั้นที่กำลังปั่นจักรยานออกไปจากสวน ในรูปเหมือนเค้ามองแล้วยิ้มมาทางนี้ด้วยหล่ะครับ มองกี่ทีก็น่ารักจัง ทำไมกันผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำไมมองเค้าแล้วหัวใจมันเต้นแรง หน้าผมถึงรู้สึกร้อนๆ นี่ผมเขินหรอ แต่อยากเจออีกจัง

 

หวังว่าผมจะได้พบเค้าอีกน่ะ

 

คนน่ารัก♡

 

 

หลังจากวันนั้นที่สวนสาธารณะ วันรุ่งขึ้นของอีกวันผมลองไปที่สวนดูอีกครั้งเพื่อจะเจอคนน่ารักคนนั้นอีกแต่ก็ไม่เจอเลย เฮ้อ~ สงสัยวันนี้ไม่มามั้ง ผมปั่นจักรยานกลับไปที่บ้าน และนั่งดูรูปที่ผมเอาไปล้างมาเมื่อวานบนห้องนอนของตัวเอง อยากเจออีกจัง...

 

วันจันทร์แห่งชาติเริ่มแล้วครับผมรีบออกจากบ้านเพื่อไปให้ทันโรงเรียนเข้า ปกติผมไม่ใช่คนไปสายหรอกครับ แต่เมื่อวานทำการบ้านดึกไปหน่อยเลย...... นี่แหละครับสายตามระเบียบ

ผมรีบจอดรถจักรยานที่จอดจักรยานข้างตึกเรียน แต่จักรยานสีเหลืองอันนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนเลยแหะ เฮ้ยแต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลามาคิดหรอกครับ ต้องรีบขึ้นห้องแล้ว

 

แอ๊ด!

"มาเกือบไม่ทันเลยน่ะท่านจองกุก"เสียงของ แทฮยองเพื่อนผมเองครับ หมอนี่อ่ะเพื่อนสนิทผมเลย ที่จริงก็มีอีกคนน่ะ นั่นไงมาเเล้ว

"โฮซอกมึงสายกว่าไอกุกมันอีกน่ะ" แทฮยองที่หันไปมองโฮซอกที่เดินเข้ามานั่งที่ข้างๆผมกับแทฮยองครับ 

นี่แหละครับเพื่อนผมทั้งสอง ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่หรอกครับวันๆเอาแต่ถ่ายรูป พวกนี้ก็รู้ครับเราสนิทกันตั้งแต่ ประถมแล้วหล่ะ เราเลยมีกันสามคนทหราเสือ คิคิ

"ว่าแต่ไอ้กุกมึงมาสายเป็นด้วยเรอะปกติมาแต่เช้าทุกวัน"โฮซอกที่เดินเข้ามานั่งทันทีหันมาถามผม

"ก็เมื่อวานลืมทำการบ้านเลยทำจนดึก ไมอ่ะ?"

"เปล่าปกติเห็นวันหยุดมึงไม่ถ่ายรูป ก็ทำการบ้าน ไม่ก็ออกไปกับพวกกู แต่ทำไม........หรือว่า?" ไอโฮซอกยื่นหน้ามาใกล้ผม มะ..มีไรว่ะ

"ไม่หรอกมั้งไอนี่ป็อดจะตาย ไม่มีเด็กที่ไหรหรอก ไอเงิง" อ่าวเพื่อนแท ทำไมว่าผมงี้ครับ แต่ก็จริงของมัน

"ใครเงิงว่ะ ไอดำ!" เริ่มแล้ว

"ใครดำไม่ทราบ นี่เรียกผิวแทนสุขภาพดีเว้ย!" นี่แหละครับต้องมีทุกวัน ผมออกไปนอกหน้าต่างห้อง แล้วผมก็พบคนๆหนึ่งที่ผมอยากเจอ นั่นไงคนน่ารักเรียนที่นี่ด้วยหรอ... งั้นจักรยานสีเหลืองก็ของเค้าสิ วันนี้ใส่ชุดนักเรียนด้วย น่ารักจัง

"กุก ไอกุก จองกุก ไอ××××กุก!"

"ฮะ มีไร?" เสียงไอแทฮยองเรียกผม ฮะเมื่อผมเพัอไปได้ขนาดนั้นเลยหรอ

"มองใครอ่ะ นั่นจีมินฮยองนิ" คนนั้นชื่อจีมินเองหรอ ไม่น่าเชื่อว่าจะอายุมากว่าผมนะเนี่ย น่ารักซะขนาดนั้น

"รู้จักด้วยหรอโฮซอก" ผมหันไปถามโฮซอกที่ยืนยืดออกด้วยความภูมิ อะไรจะขนาดนั้น

"รู้สิระดับนี้แล้ว เค้าเป็นเพื่อนพวกยุนกิฮยองน่ะ"

ยุนกิฮยองนี่แฟนมันเองครับ ส่วนเพื่อนฮยองเค้าที่ผมรู้จักก็มี จินฮยองแฟนไอแท นัมจุนฮยองลูกพี่ลูกน้องผม แต่จีมินฮยองไม่ค่อยเจอเลยแหะ

"มึงจะรู้จักได้ไงวันๆไม่ค่อยไปเจอพวกฮยองเค้าซะที่ไหน จีมินฮยองเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดน่ะ" มึงอ่านใจกูได้หรอแทฮยอง แต่ว่ามีแฟนยังน่ะ

"ยัง ฮยองเค้าโสดสนิท" มึงนี่กลัวมากไอแท น่าจะไปเป็นหมดดูน่ะอ่านใจได้เนี่ย

"ขอบใจมองหน้ามึง กูดูก็รู้?" ผมไม่ต่อดีกว่า อาจารย์เข้ามาพอดีด้วย เรียนสิครับ

 

ออด!!!!

เสียงออดดังพักกลางวันเเล้ว ผมหิวมากเลยว่าแต่ไอแทฮยองมันมองโทรศัพท์แล้วยิ้มไรของมันตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว สงสัยบ้าแหงๆ

"จองกุกไปกินข้าวเถอะ โฮซอก let's go!" แทฮยองคว้าคอผมเเล้วเรียกโฮซอกให้เดินไปโรงอาหารกัน

 

ณ โรงอาหาร

ถึงแล้วครับทันทีที่ผมมาถึงกับพวกเพื่อน พวกผมก็เดินไปนั่งตรงที่ยุนกิฮยองจองไว้ให้ครับ ปกติผมไม่ค่อนเข้าโรงอาหารหรอกนานๆ คนเยอะมาก ผมไม่ค่อยชอบเลยมักให้สองคนนี้ไปกันเอง แต่แปลกมากที่มันชวนผมลงมา มีไรป่าวว่ะเนี่ย?

 

"จีมินทางนี้!" จีมินหรอ หรือว่า... ไม่มั้ง

"คนเยอะมากเลยอ่ะยุนกิ ดีน่ะนัมจุนมาเป็นเพื่อนหน่ะ.." จีมินฮยองเดินมากับนัมจุนฮยอง ทำไงดีผมทำตัวไม่ถูกเลย  ทำไมหน้าผมมันมันร้อนๆอย่างนี้น่ะ แถมหัวใจเต้นรัวๆเลย ยิ่งมองระยะใกล้ๆ ก็ยิ่งน่ารักจัง..

"จีมินฮยองทำไมวันนี้ลงมากินข้าวได้ละครับ" โฮซอกถามจีมินฮยองที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ

"ไม่มีไรหรอก จินชวนลงมาหน่ะ" เจ้าตัวยิ้มพลางพูดและจะเตรียมนั่ง

"ฮยองนั่งตรงนี่ก็ได้ครับ" แทฮยองที่นั่งอยู่ลุกขึ้นให้จีมินฮยองมานั่งตรงข้ามกับผม อะ...เอ่อทำไงดีหล่ะที่เนี้ยผมชักเขินแล้วสิ ก้มหน้าก่อนดีกว่า

"จองกุกกี้ เดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้น่ะ" แทฮยองที่ลุกไปกับโฮซอก และพวกจินฮยองทิ้งผมไว้กับคนตัวเล็กข้างหน้านี้

"อ....อะ....อื้ม" ผมพลางเงยหน้าบอกเพื่อนแล้วก้มหน้าต่อ

"จีมินเดี๋ยวมาน่ะ" จินฮยองบอกจีมินฮยองแล้วเดินออกไป

"เอ่อ......จองกุกใช่มั้ย พอดีจินบอกว่าจองกุกถ่ายรูปสวยมากเลยหนิ คือว่า...."คืออะไรหรอครับ ผมค่อยเงยหน้าขึ้นมามอง ว่าแต่จีมินฮยองทำไมหน้าแดงอย่างนั้นหล่ะ อากาศร้อนหรอครับ น่าร้ากจังเลย

"ค....ครับ?" ผมมองเงยหน้าจีมินฮยอง ทำให้เราสองคนมองตากันแบบไม่กระพริบเลย ผมว่าอากาศคงร้อนเหงๆจีมินฮยองเหงื่อยออกแล้วหน้าดูแดงๆน่ะนั่น

"คือ...ฮยองมีโครงงาน แล้วอยากได้รูปสวยๆไว้เสนอในโครงงานหน่ะ จองกุกช่วยฮยองหน่อยได้มั้ยครับ" จีมินฮยองขอร้องผม ทำไมผมจะไม่รับทำหล่ะ

"ครับ ตกลงครับ วันไหนดีครับ" ผมตอบตกลงทันที่เมื่อเห็นสีหน้าดีใจของจีมินฮยองทันทีที่ตอบตกลง

"เฮ้! มาแล้วคร้าบบบ ทำไรกันอยู่เอ่ย?" แทฮยองที่เดินมาตะโกนเรียกผมกับจีมินฮยองที่นั่งคุยกันอยู่ คือแบบขัดจังหวะมากเพื่อน

"เบาๆหน่อยครับแทแท  คนอื่นเค้ามองเราอยู่น่ะตัวแสบ" จินฮยองพูดเชิงดุพลางลูบหัวแทฮยองอย่างเอ็นดู

"งื้อ~ จินฮยองอ่ะ" ผมมองภาพข้างหน้าอย่างเอือมๆ มากครับ ปกติแทฮยองจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับใครนอกจากพวกเราหรอกครับ แต่ถ้าอยู่กับจินฮยองหล่ะก็ หน้ามือเป็นหลังเท้าเลยครับ ทั้งขี้ออน ขี้งอน มุ้งมิ้งมากครับ

"จิน จองกุกจะมาถ่ายรูปโครงงานให้เราด้วยหล่ะ" จีมินฮยองยิ้มสระอิ บอกกับจินฮยองที่เล่นอะไรงุ้งงิ้งกับแทฮยองอยู่สองคน

"แหมต้องจีมินฮยองขอหรอ ทีฉันขอนายยังไม่ทำให้เลยน่ะจองกุก" นัมจุนฮยองเอ่ยแซวผม แหมคนน่ารักขอทั้งทีไม่ทำได้ไงครับ คิคิ

"แหมรู้ๆ กันอยู่น่าฮยอง 555" หะ...หัวเราะไรกันเนี่ย แล้วรู้ไรอ่ะ ผมงงน่ะเนี่ย ผมมองเห็นจีมินฮยองก้มหน้าก้มตาทานข้าวคนเดียวเงียบๆ แก้มฮยองเค้าแดงอีกแล้วหล่ะ เห็นแล้วน่าจับมาฟัดจัง มันทำให้ผมอมยิ้มเล็กน้อย

 

จึกๆ

แทฮยองจิ้มไหล่จิน แล้วอมยิ้มเล็กน้อยมองไปทางสองคนที่นั่งก้มตาเงียบๆทานข้าว ทำไมแทฮยองจะไม่รู้ว่าเพื่อนเค้าหน่ะน่าจะชอบรุ่นพี่ตัวเล็กแต่เจ้าตัวยังไม่แน่ใจต่างหาก ส่วนอีกฝ่ายนี้แทฮยองขออุบไว้ก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องที่ชวนมากินข้าวเนี่ยฝีมือพวกเขาเองแค่อยากรู้ว่าสองคนนี้มาเจอกันจะเป็นไงน่ะ ยังงี้เริ่มแผนต่อไปดีกว่า

 

ตอนเย็น

หลังเลิกเรียนผมเดินไปที่ลาดจอจักรยานเตรียมตัวที่จะกลับบ้านครับ

"เป็นไรไปเนี่ย เสียรึป่าวน่ะ" เสียงจีมินฮยองที่ยุ่งอยู่กับจักรยานอยู่ เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ

"จีมินฮยอง มีไรหรอครับ?" ผมสะกิดหลีงจีมินฮยอง แกฝ่ายรีบหันขวับมาทันที สงสัยตกใจสิน่ะ 

"อ่อจองกุกเองหรอ พอดีจักรยานฮยองเสียหน่ะ ไม่รู้จะซ่อมไงด้วยอ่ะ" อ่ออย่างนี้นี่เอง

"ให้ผมไปส่งมั้ยครับเดียวลากจักรยานไปด้วยก็ได้" ผมเสนอให้จีมินฮยอง ส่วนจีมินฮยองมองจักรยานสลับกับหน้าผมอย่างลังเล

"จะไม่รบกวนจองกุกหรอ ฮยองเกรงใจน่ะ" โห่ไม่เลยครับ เต็มใจมากยิ่งเป็นฮยองด้วยแล้ว ใจจริงก็อยากบอกแบบนี้น่ะครับแต่...

"ไม่เลยครับ" ผมยิ้มแล้วเข็นจักรยานผมออกมา จีมินฮยองก็ลากจักรยานตัวเองแล้วนั่งซ้อนท้ายผม

"ไปเลยน่ะครับ"

"อ...อื้ม"

ผมปั่นจักรยานไปด้วยความเงียบผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ได้แต่ถามทาง สรุปแล้วบ้านจีมินฮยองอยู่ใกล้ผมเลยครับ ห่างแค่ซอยเดียวเอง

"อ่า.... ขอบคุณน่ะจองกุก" จีมินยิ้มแล้วขอบคุณผม เอ่อ....ผมควรพูดไปดีมั้ยน่ะ

"ไม่เป็นครับ อ...เอ่อ......"

"มีไรหรอ" จีมินฮยองเอียงคอเล็กน้องมองมาที่ผม

"ค....คือ.. พรุ่งนี้ผมจะมารับน่ะครับ คือขอเบอร์ได้มั้ยครับจะได้โทรบอก" พูดไปแล้วพูดออกไปแล้ว ว้ากกกกกก ทำไงดีจีมินฮยองจะมองผมยังไงเนี่ยไปขอเบอร์เขาเฉยเลย

"เอิ่ม ได้สิ" ห๊ะ! จริงสิจีมินฮยองยอมให้ผมหรอ?

หลังจากได้เบอร์และ kakao แถมมาแล้วผมก็บอกลาจีมินฮยองและปั่นจักรยานกลับบ้านทันที วันนี้ดีจังได้เจอจีมินฮยอง แถมได้เบอร์ด้วย แต่ว่า..... แบบนี้แสดงว่าผมชอบเขาแล้วสิน่ะใช่ป่าวว้า... แต่ตอนนี้อ่ะ เขินจัง ^////^

 

ผมโบกมือให้จองกุกหลังจากเขาปั่นจักรยานออกไป

ถามว่าทำไมผมถึงให้เบอร์ไปง่ายๆ อ่ะหรอ ง่ายนิดเดียวเอง ก็ผมน่ะ.....

แอบชอบจองกุกมานานแล้วไงหล่ะ ตั้งแต่จองกุกเข้ามาเรียนที่นั่นแล้วหล่ะ คนที่รู้ ก็มีแค่พวกจิน แล้วก็เพื่อนจองกุกที่มารู้ทีหลังน่ะครับ ส่วนอีกสองคนก็.......

"จีมิน เดี๋ยวนี้มีการมารับ มาส่งด้วยหรอจ๊ะลูก" นั้นแหละครับคนที่รู้ก็มีพ่อกับแม่ผมครับพวกท่านไม่ได้ห้ามผมหรอกครับ ท่านบอกว่าขอให้ผมมีความสุขก็พอ

แต่เรื่องวันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจองกุกจะมาด้วย รู้แค่ว่าแทฮยองชวนจินกับพวกผมให้ไปทานข้าวด้วยกันไม่นึกว่าจองกุกจะมาด้วยเลยน่ะ ส่วนเรื่องถ่ายรูปน่ะ นัมจุนบอกว่าให้ผมรองขอจองกุกดู ตอนแรกก็เขินน่ะแหมได้มองจองกุกที่อยู่ตรงหน้า แถมได้คุยกันด้วย ตอนนั้นผมเขินจนทำไรไม่ถูกเลยหล่ะ แอบเห็นว่าจองกุกมองมาที่ผมบ่อยๆด้วยยิ่งแล้วใหญ่เลยครับ

ผมเดินเข้าบ้านมาก็เจอพ่อผมโค้งทักทายพ่อก่อนเดินเข้าไปในครัว

"แหมหล่อเหมือนกันน่ะ ไอหนูนั้นน่ะ ถ้าจะชอบเราเหมือนกันน่ะ" ผมชะโงกหน้ามาจากเคาท์เตอร์ พ่อพูดไรหน่ะ แต่ไม่รู้สิผมไม่รู้ว่าจองกุกจะคิดยังไงกับผมน่ะสิ ผมไม่กล้าบอกกับเค้าเลยกลัวว่าถ้าบอกไปเค้าจะเกลียดผมมั้ยน่ะ

ตกดึกผมขึ้นมาห้องนอนเพื่อทำการบ้านแต่มีเสียงฟนึ่งทำให้ผมละสายตาจากกองการบ้านตรงหน้าผม

 

ติ้ง!

Jungkookie 21:50

     ฮยองทำไรอยู่ครับ

                                                                                 ParkChimChim 21:50

                                                   ทำการบ้านอยู่หน่ะแล้วจองกุกหล่ะ

Jungkookie 21:51

     นอนเล่นครับไม่มีไรทำเลย

                                                                                 ParkChimChim 21:51

                                                   การบ้านเสร็จแล้วหรอเนี่ย เก่งจังน่ะ ^-^

Jungkookie 21:51

   ครับวันนี้มีนิดเดียวเอง คิคิ

                                                                                 ParkChimChim 21:51

                                                        ไม่ง่วงรึไงกัน ถึงมากวนกันเนี่ย

Jungkookie 21:51

     เอ่อ.... ผมกวนหรอครับขอโทษนะครับ

                                                                                 ParkChimChim 21:52

                                       เปล่าหรอฮยองแค่ล้อเล่นหน่ะ อย่าโกรธน้า....

Jungkookie 18:52

     ครับผมงั้นผมไปนอนแล้วน่ะครับ

                                                                                 ParkChimChim 18:52

                                                       อื้ม ไปนอนเถอะฝันดีน่ะจองกุก

Jungkookie 18:53

     ฝันดีครับ พรุ่งนี้ผมรับนะครับ เจอกันครับ

                                                                                 ParkChimChim 18:53

                                                                 อื้มๆว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะ ^_^

 

ผมปิดโทรศัพท์แล้วรีบทำการบ้านให้เสร็จพรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆ น่ะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะจองกุก ฝันดีน่ะ

 

 

ผ่านไปสามอาทิตย์

.

.

วันนี้วันศุกร์แล้วครับ พรุ่งนี้ผมก็ต้องไปทำธุระกับพวกจีมินฮยองเพื่อทำโครงงานครับ ตื่นเต้นนิดหน่อยน่ะเนี่ย ยิ่งนานๆวันเราสองคนก็เริ่มสนิทกันเรื่อยๆ จนที่ผมสงสัยว่าผมจะชอบฮยองมั้ย ก็แน่นอนดิครับ ตอนนี้กระจ่างเลยหล่ะ แต่ฝ่ายนั้นไม้รู้เหมือนกันว่าจะคิดกับผมแบบไหนนะ

"เฮ้ย! จองกุกพรุ่งนี้มึงไปกับจิมีนฮยองสองคนน่ะ พวกกูต้องไปช่วยพวกจินฮยองทำอีกส่วนอ่ะ"แทฮยองบอกผมที่ทำมองออกไปนอกหน้าต่าง อ่าวไหงงั้นอ่ะ ผมกับจีมินฮยองสองคนอ่ะน่ะ จะดีหรอ...

"เอิ่มได้ดิ" ผมพยักหน้าตอบไป

"ว่าแต่ กูถามไรหน่อยดิ" โฮซอกทำหน้าจริงจังมองมาที่ผม สงสัย

"อะไรอ่ะ?"

"มึงอ่ะชอบจีมินฮยองเปล่าว่ะ " 

"มึงรู้หรอ!"

"โธ่.. อย่างมึงอ่ะดูง่ายจะตายไปไอ้กุก" ขนาดนั้นเชียวผมแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ

"เออ เยอะมากมึงอ่ะ เขามองมึงสองคนเป็นแฟนกันไปหมดแล้ว" จริงดิ แทฮยองอ่านใจผมอีกแล้วครับท่าน

"กูรู้น่ะมึงชอบเค้า ถ้าชอบทำไมไม่บอกไปว่ะ อีกไม่กี่เดือนเค้าก็จะจบแล้วนะเฮ้ย" ก็แหม....

"ก....ก็...."

"ก็" จะมองอะไรขนาดนั้นไอสองคนนี้นิ

"ก็มันเขินอ่ะ ทำไงได้ ฮยองเค้าชอบกูรึป่าวก็ไม่รู้"  ตั้งแต่วันนั้นที่ผมรวบรวมความกล้าที่จะทักไปก่อน ผมแทบดีใจมากที่ฮยองเค้าตอบข้อความผม จากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น  สนิทกันมากขึ้น ผมทำหน้าที่ไปรับไปส่งฮยองทุกวัน ฮยองเค้าดูแลผมดีมากเลยหล่ะ เวลาเจอหน้ากันฮยองจะยิ้มให้ผมทุกครั้ง ผมชอบรอยยิ้มของฮยองมากเลยหล่ะ พ่อแม่ผมก็รู้ครับท่านไม่ได้ว่าอะไร แต่จีมินฮยองเค้าจะชอบผมหรอ เด็กที่ไม่มีไรดี วันๆเอาแต่ถ่ายรูป ผมกลัวว่าบอกไปเราจะไม่เหมือนเดิม

"โธ่.....เพื่อนเอ๋ยงั้นก็ใช้พรุ่งนี้ให้เป็นโอกาสสิ"

"โอกาสไรว่ะ"

"โอ้ย! ไอเพื่อนโง่ครับ บอกรักเค้าไปสิ" เอ่อนั้นสิ ผมพยักหน้าเป็นการเข้าใจ พรุ่งนี้งั้นหรอ

พวกเรารีบเก็บกระเป๋าแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านทันที เมื่อกี้ จีมินฮยองโทรมาบอกผมว่าวันนี้เค้าจะกลับกับยุนกิฮยองไม่ต้องไปส่งวันนี้ผมเลยต้องกลับคนเดียว เหงาจัง......

 

ผมกลับมาถึงบ้านก็ขึ้นไปเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้ทันที

 

ติ๊ด~ติ๊ด~~~~

 

"ฮัลโลครับ ฮยอง"

(เอ่อ จองกุกพรุ่งนี้เราต้องไปกันสองคนน่ะ สะดวกรึเปล่า) อ๋อเรื่องนี้นี่เอง

"ครับผม เจอกันที่ไหนครับ"

(อ่อที่หน้าสวนสาธารณะใกล้บ้าน ตอน 8 โมงละกันน่ะ) สวนที่ผมเจอฮยองครั้งแรกน่ะหรอ

"ครับผม"

(อื้มไว้เจอกันพรุ่งนี้น่ะ บาย~) บายครับ

"ครับผมเจอกันพรุ่งนี้ครับ" พรุ่งนี้หรอ ไปหาชุดหล่อๆ ไว้ดีกว่า พรุ่งนี้ผมจะต้องบอกให้ได้ ผมตัดสินใจแล้วหล่ะ

 

 

ผมวางสายจากจองกุกแล้วเอนตัวลงบนเตียงนอนของตัวเอง พรุ่งนี้แล้วสิน่ะ...

ที่ผมจะบอกความในใจให้เค้ารู้ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะคิดยังไง ผมปรึกษากับยุนกิ ยุนกิบอกว่าถ้าชอบก็บอกไปเลยจองกุกคงไม่รังเกียจผมหรอก ผมก็เลยเอาเก็บมาคิด ยิ่งนานวันเข้าผมกับจองกุกเริ่มสนิทกันมากขึ้น เด็กคนนั้นคอยช่วยผมตลอดเลยหล่ะ ผมดีใจทุกครั้งที่เค้าอยู่ใกล้ๆผม จนมันมีหลายอย่างเกดขึ้นจนตอนนี้ผมคิดว่าผมรักเค้าแล้วหล่ะ ยังไงก็เถอะผมไปหาชุดดีกว่า 

 

วันสำคัญมาแล้วครับ

.

.

วันนี้วันเสาร์แล้วครับผมที่จอนนี้กำลังเช็คตัวเองอยู่หน้ากระจกพลางมองเสื้ออีกสองตัวที่อยู่บนเตียง ผมเลือกใส่เสื้อสีขาวข้างใน แล้วเสื้อคลุมสีแดง กับกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบสีขาว และจะทรงผมให้หล่อหน่อยล่ะกัน ผมหยิบกล้องตัวโปรดแล้ว มุ่งหน้าไปรอจีมินฮยองที่หน้าสวนสาธารณครับ

"จองกุกมาแล้ว โทษทีน่ะ" จีมินฮยองวันนี้น่ารักมาเลยครับ เสื้อไหมพรมสีเทากับกางเกงยีนส์ ทรงผมจัดทรงเล็กน้อย รีบวิ่งตรงมาที่ผม

"งั้นไปกันเถอะครับเดี๋ยวขึ้นรถไม่ทัน" ผมรีบเดินคว้าข้อมือของจีมินฮยองแล้วเดินขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปที่ หมู่บ้านโบราณครับ

ผมยืนมองคนข้างๆ ที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ เป็นไรของเค้าน่ะ

"เอ่อ.....จองกุกปล่อยได้แล้วมั้ง" จีมินฮยองที่ยังก้มหน้าอยู่ บอกผมที่หันไผมองมือของเราสองคน เอ่อทำไมใหัวใจเต้นแรงอย่างงี้ครับ อยู่ใกล้กันขนาดนี้เลยหรอ หน้าผมรู้สึกร้อนๆแหะ สงสัยอากาศคงร้อน

"จับไว้นั่นแหละครับเดี๋ยวหลงกันน่ะ" ผมพูดไรออกไปเนี่ยยยยย... ฮยองเค้าอายุปูนนี้แล้วน่ะไอกุก

"อ....อื้ม" ยอมด้วยหรอครับ อยากเข้าข้างตัวเองเหมือนกันน่ะ แต่.....ช่างเหอะเดี๋ยวก็รู้เองแหละ

ผมมาถึงที่หมู่บ้านโบราณกันแล้วครับ ผมกับจีมินฮยองก็ยังจับมือกันเหมือนเดิม แต่ความอึดอันไม่มีแล้วล่ะครับ ผมปล่อยไปตามธรรมชาติเลยหล่ะ ถ้าใครมองคงนึกว่าคู่รักมั้งครับ คิคิ~ พวกเราเดินไปถ่ายรูปหมู่บ้านบ้างผู้คนบ้าง  และจีมินฮยองบ้าง ก็แหมมาเที่ยวกันทั้งที ผมต้องถ่ายรูปจีมินฮยองคนน่ารักไว้บ้างสิครับ 

"จองกุกมาถ่ายรูปค่กันเถอะ จีมินฮยองเรียกผมแล้วหยิบมือถือของเขาออกมาเตรียมถ่ายรูป

แชะๆๆๆ! ผมไม่รู้หรอกครับว่าฮยองเค้าถ่ายไปกี่รูปกันแน่... แต่ที่แน่ๆผมแอบสกินชิพฮยองด้วยหล่ะเขินจัง

"นี่ไงเสร็จแล้ว" จีมินฮยองโชว์รูปที่เราถ่ายแล้วนำมาใส่เฟรมเดียวกัน น่ารักจังแหะคนในรูปเนี่ย ยังกับรูปคู่แหนะ 

รูปคู่ครั้งปรกของผมกับจีมินฮยอง เขินจัง ^////^

 

 

"เดี๋ยวส่งไปให้น่ะ"

"ครับผม" 

ว่าแล้วผมก็หยิบกล้องของจองกุกขึ้นมาดู ผมเลื่อนดูรูปที่เค้าถ่าย เค้าถ่ายสวยมากเลยหล่ะ แต่ทำไมรูปผมเยอะจัง ผมเลื่อนไปก็พบ รูปผมที่ปั่นจึกรยานอยู่ในสวนเอ๊ะวันนั้นมันวันที่มีเด็กแอบ่ายรูปเค้าอยู่นี่ หรือว่าจองกุกคือคนๆนั้นตกลงมันยังไงกันแน่?

"จองกุกนี่อะไรอ่ะ?" ผมยื่นกล้องให้จองกุก หน้าเค้าดูตกใจมากที่ผมเห็นมัน

"เอ่อ.....คือ..." ผมมองจองกุกที่กำลังจะพูดบางอย่างออกมา

"ผมชอบจีมินฮยองครับ!" จองกุกหลับตาปี๋ก้มหน้าก้มตา แต่ตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกเลยหล่ะหน้าผมร้อนมาก หัวใจก็เต้นแรงผิดปกติ เมื่อกี้จองกุกบอกชอบผมหรอ งั้นผมควรบอกเค้าไปสิน่ะ

"ฮยองก็ชอบนายเหมือนกันน่ะ ชอบมานานแล้วด้วย" ผมพูดออกไปแล้วความรู้สึกของผม

"จะ....จริงหรอครับไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย!" จองกุกเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าตกใจกีบคำตอมของผม

"อื้มจริงสิฮยองชอบนาย ไม่สิรักเลยหล่ะ"

"ผมก็เหมือนกันครับ จีมินฮยองครับ"

"มีไรหรอจองกุกอา"

"เป็นแฟนกับผมได้มั้ยครับ" เค้าขอผมเป็นแฟนหล่ะทุกคน ความฝันผมเป็นจริงแล้ว แต่เขินจัง

"อื้ม ขอบคุณนะจองกุกอา ฮยองดีใจมากเลยหล่ะ" ผมกอดจองกุก ด้วยความดีใจ

"ผมก็เหมือนกันครับ งั้นเราไปเดทกันน่ะครับฮยอง น่ะครับ~" อ้อนแบบนี้เค้าเขินน่ะจองกุกอา

"ไปกัน งานเสร็จแล้วนิ"

"ขอบคุณครับ ฮยองใจดีที่สุดเลย ฟอด~"

"อ๊ะ! ทำไรน่ะ" ผมตกใจมากเมื่อกี้จองกุกหอมแก้มผมอ่ะ

"ก็ขอบคุณไงครับ คนเป็นแฟนกันนิ" จองกุกพูดไปพลางยิ้มมุมปาก ร้ายจังน่ะจองกุก

"ร้ายจังน่ะ"

"ร้ายแล้วรักมั้ยครับ"

"เสี่ยวจัง มุกนี้เค้าใช้กันเยอะแล้วน่ะ"

"ถึงเสี่ยว แต่ผมก็รักฮยองคนเดียวน่ะครับ" เขินอ่ะ ณ จุดนี้เขินมากครับ ผมกับจองกุกก็เดินจับมือกันไปเดทต่อทันที ผมดีใจจัง

 

"แหมกว่าจะได้กันน่ะ ว่าแต่แทแทเขยิบหน่อยสิครับ" จิน

"ก็ดีแล้วนิครับจินฮยอง ว่าแต่แอบตามกันมาแบบนั้จะไม่เป็นไรหรอ" แทฮยอง

"ไม่หรอก ว่าแต่ยุนกิฮยองครับเราไปเดทกันบ้างเถอะน่ะครับ" โฮซอก

"อะ...ไอ้เด็กบ้ายื่นหน้ามาทำไมเขินน่ะเว้ย (ตบหัวไปหนึ่งที)" ยุนกิ

"โอ้ยอิจฉา เมื่อไหร่คิมนัมจุนคนนี้จะมีแฟนบ้างคร้าบพี่น้อง"

"ไปเหอะสองคนนั้นไปแล้ว" จิน

"จะตามไปหรอ" ยุนกิ

"ไปสิครับ แหมครั้งแรกของจองกุกผมไม่พลาดหรอก" แทฮยอง

"ใช่ครับ แต่ยุนกิฮยองไปเดทกันเถอะน่ะครับ" โฮซอก

"ไปได้เเล้วห่างกันมากไม่ดีน่ะ" นัมจุน

"แต่ก็น่ะสองคนนี้ทำไมมันหวานกันอย่างนี้ว่ะ~ รักกันนานๆน้า~" จิน แทฮยอง ยุนกิ โฮซอก นัมจุน

 

กลับมา ณ ปัจจุบัน

ตอนนี้ผมก็เป็นนักศึกษาสาขาวิศวะครับ แต่ผมก็ไม่ได้ทิ้งการถ่ายรูปหรอกน่ะครับ ผมยังชอบมันอยู่และยังถ่ายรูปเกือบทุกครั้งที่มีเวลากับแฟนของผมเสมอครับ

ผมกลับมาอยู่ที่ห้องพักของผมกับจีมินฮยอง ใช่ครับผมมาอยู่กับจีมินฮยองที่ตอนนี้เป็นนักศึกษาสาขาวิศวะเหมือนกับผมเลยล่ะครับ เราสองคยก็ยังรักกันเหมือนเดิมอาจจะมาก่าวซะด้วยซ้ำ ส่วน เพื่อนๆของผมก็เรียนวิศวะเหมือนกันครับ แต่แน่นอนหล่ะครับพวกมันก็พักอยู่หวานใจของพวกมันน่ะครับ อ๋อ.. นัมจุนฮยองตอนนี้มีแฟนแล้วหล่ะครับ เป็นหนุ่มน่ารักคณะนิเทศชื่อ คิมยูคยอมครับ แต่ว่าทำไมจีมินยังไม่มาอีกน่ะ

"ดูอะไรอยู่น่ะกุกกี้" นั่นไงครับมาแล้วแฟนของผม

"ดูรูปที่เคยถ่ายอบู่ครับ ทำไมจีมินพึ่งมาหล่ะ"ผมหันไปมองจีมินที่นั่งลงมาข้างๆผม

 

 

5 ก.ย 2013 จอนจองกุก กับ ปาร์คจีมิน เป็นแฟนกันแล้วน่ะครับ

 

"วันนั้นเป็นวันที่ผมมีความสุขมากเลยน่ะครับ"

"ฮยองก็เหมือนกันน่ะ ดีใจจังที่วันนั้นฮยองยอมพูดออกไป"

"ผมก็เหมือนกันถ้าวันนั้นผมไม่พูดฮยองจะบอกผมมั้ยครับ"

"อื้มบอกสิเพราะ ฮยองเตรียมใจไว้แล้วแหล่ะ"

"แต่ว่าไม่น่าเชื่อเลยน่ะครับว่าพวกนั้นจะแอบตามไปด้วย"

"นั้นสิน่ะ 555"

 

 

13 ต.ค 2013 สุขสันต์วันเกิดน่ะครับปาร์คจีมิน ของ จอนจองกุก รักน่ะครับ

 

"รูปนี้วันเกิดฮยองหลังจากที่นายขอฮยองเป็นแฟนนิ" 

"ครับ แต่ว่าผมว่ารูปนี่ฮยองน่ารักน่ะตรับ คิกๆ"

"ง่ะ จองกุกใจร้ายอ่ะ นายกับยุนกิน่ะแกล้งฮยองเองน่ะ"

"คร้าบบๆ ขอโทษน้าคร้าบบ"

"ก็ได้ แต่อย่าเข้ามาใกล้ขนาดนี้สิ ถอยไปเลย"

 

 

26 เม.ย 2013 ยินด้วยด้วยกับการจบการศึกษาครั้งนี้น่ะครับฮยองของผม

 

"ตอนนั้นนายยังเด็กอยู่เลยน่ะ"

"จริงหรอครับแต่ผมก็ยังหล่ออยู่ดีนั่นแหละ"

"ชิ เด็กขี้โม้"

"งื้อ หยิกแก้มผมทำไมเนี่ยฮยอง"

"น่าหมั่นไส้ไง คิกๆ"

"แต่วันนั้นนายล้มด้วยนิ"

"อย่าพูดถึงมันดิผมยังอายอยู่เลยนะ"

 

 

30 เม.ย 2013 วันแรกของการไปเที่ยวกันเป็นกลุม 

 

"ฮึ่ย!"

"โธ่~กุกกี้ฮยองขอโทษน้า"

"ผมไม่ชอบเลยฮยองแต่งตัวแบบนั้นหน่ะ"

"ก็แหม ได้เล่นน้ำทั้งทีน่ะ"

"แต่คราวหลังไม่เอาแล้วน่ะครับ"

"ครับ มีแฟนขี้หึงต้องอดทน คิกๆ"

"หง่ะ จีมินอ่า~"

"โอ๋ เอ๋ ไม่ร้องน้าเดี๋ยวคืนนี้ให้นอนกอด"

"หายก็ได้ ^_^"

 

 

31 เม.ย  2013 ไปเที่ยวด้วยกันเป็นกลุ่ม วันที่สอง

 

"ผมไม่ชอบรูปนี้เลยอ่ะ"

"ทำไมหล่ะ เพราะ แทแทใช่มั้ยล่า"

"ก็ใช่....."

"นี่จองกุก นั่นก็เพื่อนนายน่ะ"

"ผมหึงนี่ผมไม่นอนกอดฮยองเลยอ่า"

"แต่วันนั้นฮยองง้อนานยนานเหมือนกันน่ะ ทำไมนายถึงหายงอนได้หล่ะ"

"ฮยองเมาแล้วก็...... หอมแก้มผมแล้วก็...... นอนกอดผมเองน่ะ อย่ามองผมอย่างนั้นสิ"

"แต่วันนั้นแทฮยองก็ใช่ย่อย จินนี่ใจแข็งกว่านายอีกน่ะ ขณะแทฮยองทั้งอ้อน ทั้งหอมแก้ม ทั้งจูบออ้นขนาดนี้นหน่ะ"

"แต่หน้านายตอนหลับนี่หล่อดีน่ะ"

"เขินน่ะครับ ฮยองนี่น่า...... รักดีน่ะครับ"

 

 

5 ก.ย 2014 ครบรอบ 1ปีที่คบกัน

"รูปนั้นสวยจัง"

"เหมือนรูปถ่ายแต่งงานเลย"

"หรอ ก็จริงน่ะนายตั้งมุมกล้องเก่งจัง"

"งั้นเราถ่ายภาพแต่งงานเก็บไว้ดีมั้ยครับ"

"บ....บ้า หรอ ไว้ทีหลังก็ได้น่า..."

"คิกๆ"

 

 

5 ต.ค. 2014 เที่ยวบนเรือกบครอบครัว

 

"นั่นครั้งแรกเลยน่ะครอบครัวเราออกไปเที่ยวด้วยกันน่ะ"

"นั่นสิครับ พ่อแม่ ผมชอบพี่มากเลยนิ ลืมลูกอย่างผมไปเลย"

"แต่พ่อฉันนี่ เเกล้งนายแรงไปหน่อยน่ะ"

"แหมมีลูกน่ารักขนาดนี้ต้องหวงกันบ้างสิครับ"

"ไว้วันหลังเราชวนพวกคุณพ่อคุณแม่กับพวก นัมจุนไปกันเนอะ"

"ครับ ก็ดีเหมือนกันน่ะครับ"

 

 

31 ธ.ค. 2014 Happy New Year ครับรักกันไปนานๆ น้า....

 

"น่าเสียดายจังที่ปีก่อนหน้านั้นเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเนอะครับ"

"ช่วยไม่ได้นี่บ้านนายไปเที่ยวที่ไทยกันนี่ อย่างน้อยเราก็ได้ happy new yaer ร่วมกันน่ะ"

"ปีนี้ผมจะไม่พลาดอีกเหมือนกันครับ"

"ครับ สัญญา แล้วน่ะ"

 

 

25 พ.ค 2015 ยินดีด้วยครับ จองกุกกี้ คิกๆ

 

"น่าเสียดายจังกล้องนายดันแบตหมดก่อนไม่งั้นได้ถ่ายคู่กับฮยองแล้ว"

"นั่นสิครับ ในโทรศัพท์ฮยองก็มีนิ"

"ก็แหมในไม่เหมือนกันนี่น่า.."

 

 

5 ส.ค. 2015น้องใหม่จอน จองกุก รายงานตัวครับ รุ่นพี่ ปาร์ค จีมิน

"วันนั้นวันแรกที่ผมใส่ชุดนั้นน่ะนั้น"

"วันนั้นนายหล่อมากเลยน่ะ"

"คิกๆ ขอบคุณครับ ฮยองก็หล่อน่ะ แต่น่ารักมากกว่าเยอะ"

"แล้วรักมั้ยหล่ะ"

"รักสิครับ"

 

 

5 ก.ย. ครบรอบ 2ปีแล้วครับ

"ฮยองชอบสีผมนี้น่ะเข้ากับนายดี"

"จริงหรอครับ งั้นผมกลับไปเปลี่ยนดีมะ คนหล่อก็งี้แหละ"

"หีอ... สีแดงนี้ก็หล่อน่ะ"

"มีแฟนน่ารักแบบนี้ด้วย"

"คิกๆ"

 

เรานั่งดูรูปอีกหลายรูปที่ถ่ายกันไว้ พอมองย้อนกลับไปผมมีความสุขมากเลยครับ ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนข้างๆ ผมนี่คือคนที่ผมไม่ต้องการรูปถ่ายเพื่อดู แต่ผมอยากมองเค้าตลอดเวลาไม่วางตาเลยหล่ะ

"ว่าแต่จองกุก ทำไมนายชอบถ่ายรูป แล้วไม่เรียนต่อด้านนั้นหล่ะ มันน่าจะเป็นความฝันของนายน่ะ"

"แต่ก่อนก็อาจใช่ครับแต่ตอนนี้ ความฝันของผมและชีวิตของผม คือ จีมินฮยอง คนเดียวเท่านั้นน่ะครับ"

"จองกุกกี้~"

"เขินหรอ (ฟอด~)"

"งื้อ~ หอมอีกแล้วอ่า ไม่เบื่อหรอ"

"ไม่หรอกครับ แค่มีฮยองกับกล้องถ่ายรูป อะไรๆก็ไม่น่าเบื่อหรอก"

"ขอบคุณนะที่อยู่ด้วยกันน่ะ จองกุกอา"

"ผมเหมือนกันของคุณที่มีเป็นความฝันของผมน่ะครับ จีมินฮยอง"

 

จองกุกรักจีมินฮยองน่ะครับ

จีมินก็รักจองกุกกี้น่ะครับ

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

 

อย่างที่ผมบอก รูปถ่ายอาจเป็นที่เป็นความทรงจำหรือความสุขของคุณที่คุณได้ถ่ายเก็บเอาไว้ 

แต่สำหรับผม รูปถ่ายมันเป็นมากกว่านั้น....

ใช่มันสิ่งที่ผมรัก ทำให้ผมได้เห็นมุมมองที่ต่างออกไป ทำให้ผมได้เจอเค้าคนนั้น คนที่ทำให้ผมมีความรักในทางที่ดี คนที่เปลียนความฝันและชีวิตของผมที่มีแต่การถ่ายรูป ให้มีเค้า เขามาในชีวิตของผม  จีมินฮยอง  คือคนที่ผมรักและปกป้องดูแล เค้าคืความฝันและชีวิตของผมตลอดไป

 

แชะ!

 

รูปถ่ายเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงกาลเวลา ความทรงจำ ความสุข ที่เราอยากเด็บไว้ ซึ่งผมจะเก็บรักษามันอย่างดีเพราะรูปภาพเหล่านี้คือความทรงจำที่สำคัญของผม รวมทั้งคนรักของผมด้วยครับ  จอน จองกุก คนนี้ขอสัญญาว่าจะ รัก สมบัติที่ล้ำค่า ชื่อปาร์ค จีมินคนนี้ไปตลอดชีวิตของผมครับ

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

 

 

END.

 

 

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
 

จบแล้วค่า เรื่องนี้ยาวไปหน่อยเนอะ พอดีแต่งเพลินน่ะค่ะ

อาจมีข้อบกพร่องบ้าง ประการใด ขออภัยด้วยน่ะค่ะ

แน่นอนว่าคู่ พี่น้องคู่นี้เราอยากให้ออกแนวน่ารักๆ นิดหนึ่งเลยออกมาแบบนี้น่ะค่ะ

ขอโทษด้วยที่จบช้าไปหน่อย

ยังไงก็ตาม ถ้าชอบอย่าลืมคอมเมนต์น่ะค่ะ

หรือมีข้อติชม ก็สามารถคอมเมนต์ได้เลยค่ะ

เราจะเก็บมาเป็นประสบการณ์ในเรื่องต่อไปค่ะ

ขอบคุณที่ติดตาม ชมเรื่องนี้น่ะค่ะ

แล้วช่วยรอติดตามเรื่องต่อไปด้วยน่ะค่ะ

ป.ล ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน่ะค่ะ คัมซา....
 

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡